Het sociale aspect aan mijn werk vind ik erg belangrijk
Alexandra is als verzorgende werkzaam op Het Grotenhuis in Twello. Daar wonen bewoners met een somatische zorgvraag nog redelijk zelfstandig. De meeste zorg is planbaar en op redelijk vaste momenten, bij nood wordt er gealarmeerd. Wat het werk zo leuk maakt? Dat vertelt Alexandra.
Helemaal op mijn plek
“De 32 bewoners van onze locatie zijn allemaal communicatief nog behoorlijk vaardig. Ik kan makkelijk een praatje met ze maken en andersom zijn ze ook geïnteresseerd in mij. Hierdoor leer ik ze beter kennen en dat vind ik erg prettig. Als het tijdens een dienst wat rustiger is, kan ik ook makkelijk even achter de deur kijken bij een bewoner, ik loop toch op de gang. Dat contact en het sociale aspect aan mijn werk is voor mij erg belangrijk”, begint Alexandra.
“Maar niet alleen het contact met de bewoners, ook het contact met de collega’s is fijn. In de pauze even een praatje maken en samen je broodje eten, letterlijk de collega’s om je heen hebben, dat maakt dat ik hier erg goed op mijn plek zit. In de wijk is dat toch anders, zo heb ik ervaren in het verleden. Je werkt alleen en je collega’s zijn wat meer op afstand. Dat is op Het Grotenhuis echt anders. Ik kan makkelijk even sparren, wat vragen of kennis delen. Dat zorgt ervoor dat mijn zelfvertrouwen groeit en ik fijn kan werken.”
De rol van de familie
“Ik werk voornamelijk lange avonddiensten van 7,5 uur. Op die momenten is de rol van de familie net even wat anders. Ik zie echt al wel hulp van naasten, het zou heel erg fijn zijn als dat nog meer wordt. Soms zijn het de kleine dingen die het doen. Ik probeer mezelf eigenlijk altijd de vraag te stellen ‘Wat als deze bewoner mijn moeder zou zijn, wat zou ik dan doen?’. Meestal zou ik het net wat anders doen en besef ik me weleens dat we nog best wel een weg te gaan hebben. Maar, dat er ook echt al mooie stappen gezet zijn.”
