Hannie viert haar 50-jarig jubileum bij Sensire

Hannie werkt als verzorgende in de wijk in het zorgondersteuningsteam van Bronckhorst Oost. Ze wilde daarna verpleegkundige worden, maar dat is er niet meer van gekomen. Toch is ze altijd blijven leren: “Ik heb destijds allerlei cursussen opgepakt: stomazorg, kleine wondzorg, insuline spuiten, zwachtelen.” Als verzorgende biedt Hannie ook begeleiding: “We hebben de mogelijkheid dit aansluitend aan onze dienst te doen en dat vind ik erg fijn werken.”

Blij met elkaar

Hannie begeleidt onder andere een mevrouw: “Ze heeft last van spasmen, maar wil de regie zoveel mogelijk in eigen hand houden. Ze laat zelf haar hond uit. Ik vind dat echt heel knap. Ik zei: ‘Je moet maar gewoon zeggen wat je wilt. Ik heb me natuurlijk ingelezen, maar ik kom hier voor het eerst. Samen komen we er wel uit.’ Haren föhnen en make-up opdoen hoefde in eerste instantie niet, maar achteraf was ze helemaal gelukkig. Ze gaf aan dat ze het leuk vond en ik kijk er ook naar uit haar weer te zien.”

Altijd alert en een luisterend oor

Ook de uitdagingen maken het werk leuk voor Hannie: “Soms kom je dingen tegen waarvan je denkt: dit is echt niet goed. Als iemand bijvoorbeeld beginnende ernstige wonden heeft of snel veel afvalt. Ik verleen eerste zorg en geef het door aan de huisarts en soms aan diens praktijkondersteuner. Ik schakel ook de naasten en de wijkverpleegkundige in. Omdat je regelmatig bij ze thuis komt, ken je de mensen op een andere manier en signaleer je dingen snel. Het wijkkantoor is hierin heel belangrijk: om snel te kunnen schakelen met collega’s, maar ook om je verhaal kwijt te kunnen.” De behoefte aan een luisterend oor ziet Hannie ook in de wijk: “Soms zijn wij de enigen die ze zien. Ze kijken echt uit naar onze komst.”

Welkome hulp

In de loop der jaren is er veel veranderd. De komst van hulpmiddelen voor het aandoen van steunkousen was erg welkom: “Vooral die gebreide steunkousen: ik zal het je vertellen! Dan heb je je krachten nodig!” Ook in kleding is het nodige veranderd: “Ik kan me goed herinneren dat ik begon met een donkerblauw uniform met een schortje.” Dit is te zien in de foto-expositie ‘Toekomst van werk in zorg en welzijn’ die na 16 mei niet alleen een reis door het land gaat maken, maar ook een reis door de tijd is. 

Nog geen pensioen

Hannie denkt nog niet aan haar pensioen: “Mijn moeder werkte nog toen ze 70 was. Ik dacht toen: moet je niet een keer stoppen? Nu snap ik haar helemaal. Ik vind het leuk om thuis te zijn, maar het is ook fijn om er even uit te zijn. Ik haal mijn kracht uit het contact met mijn dieren. Paarden zijn mijn lust en mijn leven. Ik rijd al sinds mijn zesde: eerst pony en daarna paard.”

Ook Jans en Marijke zijn binnenkort 50 jaar in dienst bij Sensire. Vanaf deze plek feliciteren wij hen met deze bijzondere mijlpaal!