Programma basisartsen: een veilige plek om te groeien
Als basisarts in de ouderenzorg maak je een verschil in het leven van mensen. Het werk is veelzijdig, uitdagend en vraagt om scherp inzicht en betrokkenheid. Om basisartsen niet alleen professioneel, maar ook persoonlijk te ondersteunen, slaan Azora, Marga Klompé en Sensire de handen ineen. Na coach Ruby en basisarts Sarah is nu het woord aan begeleider Marieke. Ze biedt een uniek perspectief op het traject, zowel op de basisartsen als op haar rol als begeleider.
Actief op zoek naar groei
Marieke is binnen Azora specialist ouderengeneeskunde en kaderarts opleiden. Ze begeleidt aiossen, viossen, coassistenten, en ook basisartsen. Momenteel begeleidt ze Daphne, één van de basisartsen die het ontwikkeltraject volgt. En ook al is ze niet direct betrokken bij het traject, ze merkt wél de effecten ervan.
Marieke: “Ik zie meer diepgang en reflectie in onze gesprekken. Daphne stelt nu meer vragen over haar professionele handelen en zoekt actief naar hoe ze zich wil ontwikkelen als arts. Dat is een mooie ontwikkeling om te zien.”
“Het is anders of je intervisie doet met je begeleider of met andere basisartsen. Zeker als je het lastig vindt om een situatie met je begeleider te bespreken, dan is die intervisie met andere basisartsen extra waardevol.”
Het traject benadrukt dan ook het belang van samenwerking tussen organisaties. “We kunnen veel van elkaar leren. Door ervaringen te delen, verbeteren we de begeleiding die we geven en zorgen we voor een sterkere basis. Uiteindelijk hebben we allemaal hetzelfde doel: goede artsen in de Achterhoek. Door samen te werken, hoeven we het wiel niet steeds zelf uit te vinden.’’
Ik word er blij van als ik zie dat Daphne plezier in het traject heeft. Dat ze er handvatten uit meeneemt en dat ik merk dat ze zich ontwikkelt door de vragen die zij mij weer stelt.
Los van de drukte op de werkvloer
Wat dit traject volgens Marieke ook waardevol maakt, is de ruimte die het biedt om los te komen van de hectiek van de werkvloer. “Je gunt basisartsen hiermee een moment van verdieping, juist op momenten dat het in de praktijk druk is. Op de werkvloer maak ik daar ook ruimte voor, maar het blijft mogelijk dat er telefoontjes tussendoor komen, of iets anders dat de aandacht vraagt. In dit traject nemen de artsen écht even afstand. Vervolgens kijken ze samen met gelijkgestemden naar hun rol en ontwikkeling binnen het vak.”
Ik leer ook van de dingen die Daphne uit de intervisies haalt. Dan vertelt ze over een situatie en denk ik ‘dat is ook een manier om naar de situatie te kijken’. Die spiegel voor krijgen, maakt begeleiden en opleiden zo leuk voor mij.