Van leerling tot zorgprofessional: een inkijkje op de leerafdeling

Fleur en Everlien staan allebei op een heel verschillend punt in hun opleidingstraject. Fleur is net begonnen met de opleiding tot verzorgende IG, terwijl Everlien al twee jaar van de opleiding tot verpleegkundige erop heeft zitten. “Het mooie van de leerafdeling is, dat we - ondanks het feit dat we niet in dezelfde fase van de opleiding zitten - wel gelijkgestemden zijn. Ik heb helemaal geen achtergrond in de zorg, juist doordat we allemaal nog leerling zijn, voelde ik me al snel als een vis in het water. Er is alle ruimte om vragen te stellen en hulp te vragen. Aan medeleerlingen, maar ook aan de werkbegeleiders die op de afdeling werken. Dat heeft mijn zelfvertrouwen een boost gegeven”, aldus Fleur.

“Zo heb ik dat ook ervaren”, vult Everlien aan. “Vragen stellen en hulp vragen mag niet alleen, ik zou het juist adviseren. We kunnen zoveel van elkaar leren. Inmiddels ben ik op het punt, dat ik merk dat bijvoorbeeld vooruit kijken en klinisch redeneren een tweede natuur is geworden. Het is echt iets wat ik mij eigen heb gemaakt en is voor mij een bevestiging dat ik de goede keuze heb gemaakt om de opleiding tot verpleegkundige te gaan doen. Door mijn eigen inzet en door de begeleiding door de werkbegeleiders kan (en mag) ik steeds meer zelf. Ik merk dat ik nu op het punt sta dat ik hulp moet blijven vragen als ik er even niet uitkom, ik zit immers nog steeds in de fase dat ik begeleid wordt naar een zelfstandige zorgprofessional.” 

Gedeelde smart is halve smart

De leerafdeling waar Fleur en Everlien werken bestaat uit 2 huiskamers met 6 per huiskamer bewoners. De bewoners hebben allemaal een zware psychogeriatrische zorgvraag, soms in combinatie met probleemgedrag. “Dat is zo af en toe best wel pittig, maar wel heel erg dankbaar. Ondanks de dementie voel je - soms aan hele kleine dingen - de dankbaarheid van de bewoners”, vertelt Fleur. “Je moet echt wel stevig in je schoenen staan”, vult Everlien daarop aan. “Terwijl je aan het werk bent, ben je ook aan het leren én na je werk heb je ook nog je studie en je privé-leven. Het is soms best een uitdaging om dat allemaal goed in balans te houden. Gelukkig zitten we allemaal in hetzelfde schuitje, begrijpen we dat van elkaar en kunnen we het er dus goed met elkaar over hebben. En elkaar steunen.”

“Dat gevoel van in hetzelfde schuitje zitten - en dat bedoel ik positief - zorgt ervoor dat we elkaar goed kunnen helpen en steunen. De ene keer zeggen we tegen elkaar “joh, dat herken ik ook, moet je even doorheen en komt goed” en de andere keer helpen we elkaar met het voorbereiden van een presentatie of het maken van opdrachten. Op alle vlakken werken we met elkaar en daardoor versterken we elkaar”, besluit Everlien.